Geloven in eerlijkheid
8 februari 2009
Jaren geleden verbleef ik in Ghana in een botanische tuin. Een tuin van ruim 100 jaar oud waar bomen geplant zijn door Afrikaanse leiders waar ik nog nooit van had gehoord. Zo kun je zien hoe betrekkelijk de wereld is. De tuin wordt nu vaak bezocht door schoolklassen die vervolgens allerlei troep achterlaten. Het stoorde me toen ik wilde genieten van deze tuin en begon de rommel op te ruimen. Dit werd gezien door een van mensen die in de tuin werkte en vroeg me waarom ik dat deed. Ik vertelde hem dat ik wilde genieten van een tuin zonder rommel. Hij vond dat prachtig en we raakten in een gesprek. Hij was zwart, arm en gelovig en ik blank, rijk (voor Afrikaanse begrippen) en ongelovig. Toch bleek dat we meer overeenkomsten hadden dan je zou vermoeden. Hij leefde vanuit het geloof en probeerde zich te houden aan de 10 geboden. Ik leef vanuit mijn eigen vertrouwen en probeer een zo goed mogelijk leven te leiden zonder daarin anderen te moeten dwarsbomen. Beide resulteren eigenlijk in hetzelfde.Nu is het geloof de afgelopen weken weer nadrukkelijk in beeld. In een aantal grote Europese steden zijn bussen beplakt met teksten als “God bestaat waarschijnlijk niet, geniet van uw leven”. Een actie van Atheïsten die het gepreek over God beu zijn. Ik kan dat begrijpen, maar waarom nu weer een strijd aangaan met het geloof. Er wordt al genoeg gestreden over het geloof. Geloof is al lang niet meer iets persoonlijks, maar een politiek spel geworden. Of het nu gaat om een gerehabiliteerde priester of de beschikking om te mogen sterven als je al 17 jaar in coma ligt, het gaat helemaal niet om eerlijk zijn.
Kun je echter wel geloven in eerlijkheid? Daarbij speelt vertrouwen een grote rol. Daarover ging het, afgelopen woensdag in het debat over de afspraken die het college heeft gemaakt met de corporaties. Wethouder Weterings heeft dat vertrouwen zeker, maar de commissie ROB is daar veel terughoudender in. Er werd zelfs een suggestie gedaan om corporaties van buiten de gemeente een kans te geven op de Bossche woningmarkt. Toch was er wel verdeeldheid over de afspraken, die sommigen meer zagen als voornemens.
In de overeenkomst is afgesproken dat de corporaties de komende tijd veel gaan investeren in verbetering van de kwaliteit van de woningen. Volgens Weterings geen gemakkelijk opdracht, omdat veel woningen oud zijn en het opkrikken naar energielabel B zal al veel geld kosten, maar een ruime verbetering ten opzichte van de huidige situatie. Ook het handhaven van 5000 goedkope woningen zal niet gemakkelijk zijn. Een voorstel om de huren van de huidige sociale woningen te bevriezen zodat die in de toekomst ook tot de categorie goedkoop gaan behoren, vond gehoor bij Weterings. Er was echter ook de vraag of het aantal van 5000 goedkope woningen wel nodig is. Ook het voorstel om de grond waar nieuwbouw moet plaatsvinden, wel te verkopen, maar de betaling pas later te laten plaatsvinden. De gronden zijn nu in handen van de gemeente.
Vertrouwen is ook nodig als het gaat om het herstel na financiële crisis van dit moment. Voorlopig ziet het daar niet goed naar uit als gekeken wordt naar de verkoop van de nieuwbouw woningen; 4 woningen in de Groote Wielen en 5 in het Geerke de afgelopen maand is niet hoopgevend. Ook het uitstel van allerlei nieuwbouwprojecten door projectontwikkelaars baart zorgen. Weterings nodigt deze ontwikkelaars regelmatig uit om zo druk op de ketel te houden.
Het geloof in een goede toekomst is dus belangrijk, maar daar hoor je maar weinig mensen over. Er komt veel negatief geluid in de media en je kan je afvragen of dat eerlijk is. Als je er niet in gelooft, wil het nog niet zo zijn dat er geen goede toekomst zal zijn. Je moet daarom uitgaan van je eigen kracht. Het college wil dat doen, maar heeft daar wel een steun van de raad voor nodig. Anderzijds is het van belang dat corporaties eerlijk zijn over hun handelen en daar wordt ook vaak over getwijfeld. De corporaties zijn zelfstandige organisaties met hun eigen problemen, maar die moet niet afgewenteld worden op de klanten, de huurders. Het college moet ook eerlijk zijn in de haalbaarheid van projecten en misschien wel een pas op de plaats doen.
Het is dus een kwestie van eerlijk zijn over het geloof in de toekomst, maar ook geloven in eerlijkheid. Zowaar geen gemakkelijke opgave. Toch moet het kunnen. Zo kwam de Ghanees, waarmee ik sprak, de volgende ochtend bij me langs en gaf me een tros bananen als dankbaarheid voor een goed gesprek, ik nam deze tros in dankbaarheid aan uit respect voor de manier waarop hij zich open had gesteld.